Rewelacyjna książka. Powinna być jako lektura obowiązkowa w liceum. Pani Maria Peszek ma bardzo miły i kojący głos.

Dziękuje za opowieść o moich korzeniach … zupełnie inaczej patrzę teraz na lęk mojej mamy przed biedą, jej szacunek do pracy oraz akcentowanie tego, ze dopiero awans w PRL , ten sam, z którego śmieją się neoliberałowie, pozwolił jej pozbyć się codziennych marzeń o jedzeniu i butach. Poruszająca książka.

Książka trochę przegadana. Mam wrażenie że gdyby była o połowę krótsza byłoby o wiele lepiej. Niemniej zawiera mnóstwo informacji, i to na plus. W moim, zaznaczam osobistym odczuciu, niesamowicie drażni mnie maniera z którą czyta lektorka. Do tego ten akcent z zaśpiewem... Tragedia...

Znakomita. Widać sens walki o emancypację. Ciagle cieszę się, że żyję tu i teraz. Pani Peszek pięknie tę książkę przeczytała.

Wstrząsająca, znakomicie opowiedziane historie o życiu/ warunkach życia tysięcy naszych babć. Babć, ktore uwielbialiśmy z wzajemnoscia. Ktore nas hołubiły i tuliły choć same tego bardzo czesto nie zaznaly. I Kawał historii Polski którą trzeba znać. Smutne że niektóre rzeczy do dziś się nie zmienily. Ja inaczej spojrzałam na idealizowane przez mnie życie moich dziadków na wsi. I bardziej zrozumiałam moja matkę....

Sama książka jest ciekawa i niekiedy zaskakująca. Niestety lektorka to porażka. Dziwnie czyta, robi przerwy w nienaturalnych momentach i szepcze połowę tej książki.

Ta książka jest bardzo dobra. Polecam i będę polecać ją wszystkim. Też jako dziecko jeździłam w weekendy i wakacje do chaty babci pokrytej wapnem mieszanym z syntetyczną ultramaryną. Dla mnie te wyjazdy to był inny ale baśniowy świat. Dopiero jak już byłam dorosła usłyszałam parę dowodów na wielką biedę mojej babci, która dwóch mężów wcześnie pochowała, a miała szóstkę dzieci (jeden chłopak): w czasie wojny często do jedzenia tylko woda z pieprzem (pierwszy mąż zmarł w Oświęciumiu), a po wojnie piesze wycieczki babci do Krakowa (30km w jedną stronę) by na Starym Kleparzu choje, jemiołę sprzedawać. Tyle rzeczy mi się teraz w głowie poukładało (głównie ta niechęć mojej mamy do mojego kształcenia i ten wieczny brak wiary we mnie). Dziękuję autorce za ten ogrom pracy. Dziękuję też lektorce bo książkę słucha się doskonale 💙

Nie taka lektorka do takiej treści, z całym szacunkiem dla pani Peszek, ale ten wybór nie był dobry. Pierwsza część książki opisuje wieś znaną kazdemu, kto w podstawówce przeczytał lektury Prusa, Reymonta, Orzeszkowej, Sienkiewicza... Nic nowego ani odkrywczego, ale treść wyraźnie obliczona na szok i sensację. Opisana po prostu jakaś forma patologii, która zawsze była i jest nadal na wsi i w mieście i stanowi margines. I nie wiedzieć czemu, wszyscy się tym przejmują, a nie widzą patologii na sąsiedniej ulicy w XXI wieku. Druga część powielona z innej książki autorki, jest ciekawsza i bardziej wyważona, mniej w niej podskórnego jadu widocznego w części pierwszej.A że nasze babki i matki były dzielne i miały trudne życie, wszak dwie wojny światowe i wojna bolszewicka, to nie byle co, to wiemy wszyscy i należy im się za to szacunek. Jednak opisywanie ich jako kupki nieszczęścia, jako żony poniewierane i wiecznie gwałcone, to bardzo duże nadużycie ze strony autorki.

Bardzo ciekawa książka, niestety lektorka ją znokautowała, duka, nadinterpretuje, brzmi jak bot.

Niestety w przypadku audiobooka lektor / lektorka decyduje o jego być, albo nie być. Maria Peszek nie podołała zadaniu. Dziwna dykcja, jakby nie mogła się zdecydować, czyją narrację przyjmuje: autorki, czy chłopki, niespodziewane wschodnie zaśpiewy, czy dziwnie synkopowana narracja, to wszystko mnie dekoncentrowało i nie pozwalało się skupić na treści. Która też, sama w sobie, wymagała redakcji i skrócenia przegadanych pasaży. Szkoda, bo temat szalenie ważny.